یک بحث بسیار مهم در درمان و پیشگیری از بیماری ایدز

بیماری ایدز یکی از مهلک ترین بیماریهایی است که در این اعصار دامنگیر بشر شده است. ایدز به نشانگان نقص اکتسابی سیستم ایمنی بدن مشهور است. ایدز معمولا خودش انسان را دچار بیماری نمی کند (هر چند نشانه های یک بیماری ویروسی را دارد) اما از طریق از میان بردن لنفوسیت های (تی) موسوم به cd4   و کاهش دادن آنها در گلبول های سفید شخص قربانی باعث نقص عمده سیستم ایمنی بدن شده و انسان را به انواع عفونت ها ی فرصت طلب و سرطانها مبتلا می سازد و چون بدن نمی تواند با عوامل بیماریزا – به علت نقص اکتسابی سیستم ایمنی – مبارزه نماید . در فاز ایدز که علائم بیماری خودش را نشان می دهد وی در اثر بیماری جان خود را از دست می دهد . این تقریبا تمام چیزهایی است که از عوارض ایدز و با توجه به مشاهدات از این بیماری تاکنون دریافته ایم .اما قضیه به این راحتی ها هم نیست و هر چند بیماری ایدز کماکان نیز بیماری بالقوه مهلکی است اما بشر در آزمایشات و فعالیت های درمانی سعی نموده تا حتی الامکان در روند زندگی فرد درمان مداخله گرایانه نموده و عوارض و علائم بیماری را آنچنان کاهش دهد که فرد غالبا وارد فاز اصلی بیماری ایدز نشده و ولو با خوردن چند قرص در طول روز یک زندگی معمول مانند دیگران داشته و حتی دیگر ناقل بیماری نیز تلقی نگردد. نکته بسیار حائز اهمیت در این مهم این است که بیماری در مراحل اولیه که هنوز ویروس تکثیر و رشد کافی پیدا نکرده است تشخیص داده شده و درمان همه جانبه آغاز شود . بله در این خصوص می توان گفت با یک درمان حمایتی کامل بیمار زنده خواهد ماند و حتی ممکن است هرگز علائم بیماری را نیز بروزندهد.

نکته بسیار مهم و اساسی دیگر این است که می بایست در خصوص این بیماری تابوشکنی به وجود بیاید و همه بدانند مانند یک بیماری ویروسی شبیه به آنفولانزا با ایدز رفتار کنند . البته این بدان معنی نیست که بیماری آنفولانزا به سختی بیماری ایدز است . این مساله قطعا ساده اندیشی است . اما بحث این است که اطلاعات صحیح به بیمار داده شود و بیمار بداند در صورتی که تحت درمان قرار گیرد و با توجه به پیشرفت های چشم گیر درمانی روز دنیا عمل نماید زنده ماندن و حیات معمولی مثل همه افراد دیگر ممکن خواهد بود.

داروهای ضد ایدز (ضد رترو ویروس) با مکانیزم های مختلفی تعداد ویروس ها را آنچنان اندک می کنند که بیمار هرگز وارد فاز بیماری اصلی نخواهد شد . بشرط آنکه تشخیص و درمان به موقع انجام پذیرد.

نکته دیگر این است که همه راههای انتقال عفونت اچ آی وی را بدانند و در صورت مواجهه با عوامل پر خطر در وقت طلایی یا گلدن تایم اولیه (72 ساعت پس از مواجهه با عامل بیماریزا) درمان پیشگیرانه یا پروفیلاکسی ایدز را آغاز نمایند . داروهایی ترکیبی مانند امتریسیتابین و تنوفویر (ضد رتروویروس( اعم از h.i.v و h.b.s  هستند اما در ترکیب با هم دارویی بنام تراوادا را پدید آورده اند که در صورت درمان پیشگیرانه می تواند تا درصد بسیار بالایی حتی امکان آلودگی را نیز از بین ببرد چه رسد که بخواهیم وارد فاز درمان شویم . پس در هر تماس جنسی پر خطر یا سایر عوامل بیرونی مانند جراحات اشیاء تیز و برنده مشکوک می توان خطر ابتلای فرد را بسیار بسیار اندک نمود. اما باید دانست این مطلب به هیچ عنوان نافی لزوم پیشگیری از طریق ابزارهای مختلف مانند  استفاده از کاندوم و سرنگ یک بار مصرف در معتادان تزریقی نیست . اما شخص باید بداند حتی اگر با انجام این تمهیدات بدلایلی مانند پارگی کاندوم در معرض خطر آلودگی قرار گرفت می تواند از ابتلای خود به این بیماری تا درصد بالایی جلوگیری نماید.

نکته دیگر این است که داروی گفته شده متاسفانه بعلت انحصار در ایران تولید نشده است . اما در همین بازار دارویی آشفته حال حاضر می توان از داروهای تنوفویر 300 و لامیوودین 150 به صورت ترکیبی استفاده نمود زیرا لامیوودین مشابه امتریسیتابین است اما تا حدی که بنده جستجو نمودم(امتریسیتابین) حداقل در میان نام داروهای ژنریک کمتر نام برده می شود و اساسا در مشهد پیدا نمی شود.

لامیوودین برای پروفیلاکسی با دوز 300 میلی گرم دو بار در روز و تنوفویر 300 میلی گرمی یک بار در روز می تواند شخص را پس از مواجهه با عوامل پر خطر تا حد زیادی ایمن نگاه دارد . بعنوان مثال این دو قرص در داروخانه امام مشهد یافت می شود و می توان حتی با نسخه یک پزشک عمومی آن را دریافت نمود. نکته بسیار باعث تاسف عدم اطلاع رسانی صحیح توسط رسانه ملی و سایر نهادهای رسانه ای است که در راستای این امر خطیر فقط به تبلیغات چیپس و پفک بسنده نموده توگویی هیچ مشکلی جز خریدن مبلمان شیک و ... وجود ندارد و همه چیز گل و بلبل است. شما خواننده گرامی نیز تا می توانید اطلاع رسانی نمایید بلکه بتوانیم خودمان این خلاء رسانه ای را پر کرده و در ریشه کن کردن معضل ایدز کوشا باشیم .

در پناه خدای مهربانی ها باشید

رضا رجبی (رجا)

تفاوت عام و خاص با مطلق و مقید

بنام خدا

گفتیم عام آن کلامی است که بر تمام افرادش صدق و دلالت کند .

مطلق هم :لفظی است که قابلیت دلالت داشته باشد بر تمام افرادی که تحت آن لفظ می توانند قرار گیرند بدون قید .

پس بین عام و مطلق شباهت بسیاری وجود دارد لفظ مطلق بر کلیه افراد و مصادیق خودش دلالت می کند ،عام نیز دقیقا به همین شکل عمل می کند.برای روشن شدن مشابهت ها و مفارقت های عام و مطلق مثال شایعی را ذکر می کنیم :

عام : اکرم العلماء= همه علماء را اکرام کنید

مطلق: عالم را اکرام کنید

در دو مثال بالا ظاهرا اختلافی وجود ندارد اما از نظر قواهد علم اصول ،عام و مطلق دارای دو بحث جداگانه هستند :

علمای علم اصول در مورد تفاوت بین عام و مطلق گفته اند:دلالت عام بر افراد خودش به وضع واضع است یعنی بالوضع است اما دلالت مطلق بر افراد خودش بالوضع نبوده بلکه بالعقل است.مثلا در جمله همه علماء را اکرام کنید

لفظ همه و استعمال علماء به صیغع جمع مفید این مساله و نشان دهنده این است که منظور گوینده امر به احترام و اکرام کلیه مصادیق تحت شمول عام یعنی همه علماء می باشد .این عموم و اشتمال بر مصادیقش از سیاق کلمات و ترکیب اونها که متوقف به وضع واضع است دانسته می شود در حالیکه در اطلاق این گونه نیست مثلا در جمله : عالم را اکرام کنید ،کلمه عالم بصورت اسم جنس نکره (نکره) استعمال شده است و در جمله لفظی از ادات عموم مانند کل ،همه و تمام و هیچ آورده نشده تا با دلالت آنها بگوییم مطلق تمام مصادیق و افراد متعلق خود را شامل می شود ولی با ترتیباتی که اصولیئین گفته اند کما اینکه در بحث مقدمات حکمت در مباحث آینده بیان خواهد شد از الفاظ مطلق شخص مخاطب بالعقل استفاده شمول می نماید.بدین معنا که با یک برداشت عقلی و با استخدام اموری بنام مقدمات حکمت لزوم اکرام و احترام (شمول مطلق بر افراد خودش) نتیجه گرفته می شود. منظور از مقدمات حکمت اجمالا این است که شرایطی وجود دارد که شنونده در صورت بکاربستن آنها و با اجتماع شرایط خودش از لفظ استفاده اطلاق (اشتمال مطلق بر تمام افراد و مصادیق خودش را ) می نماید .

مطلق و مقید مانند عام و خاص هستند؛ با این فرق که دلالت عام بر افراد و مصادیق خودش به وضع بوده، و اشتمال و دلالت مطلق بر افراد خودش، به مقدمات حکمت.

برچسب :

تفاوت اطلاق و تقیید و عموم و خصوص و عام و خاص با مطلق و مقید 

رضا رجبی (رجا) دانشجوی حقوق – دانشگاه جامع علمی کاربردی جهاد دانشگاهی مشهد

لفظ مشترک (اصول فقه 1)

این وبلاگ برای اعضای گروه حقوق دانشگاه جامع علمی کاربردی قرار داده شده و قصد داریم تا دروس را به جهت مرور و تکرار در آن قرار دهیم . تا هر کدام از دوستان که نقد یا نظر یا اشکالی داشتن در گروه یاد آور شوند . ابتدا با درس اصول فقه می آغازیم .

مقدمه

 علم  اصول فقه علمی است که به استنباط احکام شرعی از ادله تفصیلیه می پردازد و ادله تفصیلیه همان ادله اربع که امامیه قبول دارند یعنی کتاب- سنت- اجماع و عقل می باشد.

حال می خواهیم در این درس یاد بگیریم که لفظ مشترک چیست ؟ 

اول از همه به شما بگوییم لفظ چیست ؟ مرحوم ابن مالک در الفیه خود می گوید 

کلامنا لفظ مفید کاستقم      و اسم و فعل ثم حرف الکلم 

یعنی کلام ما (کلام نحویون) لفظ است . لفظ دوال اربعه را از تعریف خارج می سازد مانند خطوط - عقود- نصب و اشارات 

پس معلوم می شود مراد از لفظ لفظی است که مفید معنایی باشد یعنی کلمه بنابراین از لفظ دیز هیچ معنایی به ذهن متبادر نمی شود.

مشترک لفظی چیست ؟ 

گاهی اوقات واضع یک کلمه را برای چند معنای متعدد و جدا جدا از هم وضع می کند و قرار می دهد مشترک بر دو قسم است: مشترک لفظی و مشترک معنوی. مشترک لفظی فی الواقع به معنی متعدد بودن معنای حقیقی برای یک لفظ در یک زبان است.  پس طبق تعریف ما کاربرد مجازی خارج گردید.مانند عین؛  که در زبان عربی معانی متعدد دارد، این معانی با هم اشتراک معنایی ندارند و حقیقت هر کدام از آنها  از یکدیگر جدا می باشد. تعیین نمودن معنایی که مراد گوینده را در بر گیرد و به ما برساند در اشتراک لفظی نیازمند قرینۀ معینه است.  با قرینه می فهمیم که کدام معنا مقصود گوینده بوده است .

مانند اینکه بگوییم : من تشنه هستم شیر بیاور... تشنگی در اینجا قرینه ای است که ما را به یکی از معانی حقیقی شیر که شیر خوردنی است رهنمون می سازد .

اما هر گاه شخصی بگوید : بریم شیر ببینیم . از دیدن که قرینه باشد به این نتیجه می رسیم که مقصود متکلم شیر جنگل است نه شیر خوردنی و شیر آب . پس مشترک لفظی وضع متعدد دارد . یک بار وضع شده است حقیقتا در معنای فلان و یک بار وضع شده است در حقیقت به معنای دوم و سوم الی آخر.  عین در زبان عربی یک بار وضع شده است برای چشم - یک بار وضع شده است برای چشمه - یک بار وضع شده است برای طلا الخ ... شیر در زبان فارسی یک بار وضع شده است برای شیر خوراکی - یک بار وضع شده است برای شیر جنگل و یک بار وضع شده است برای شیر آب . پس هر زمان بخواهیم بدانیم که کدام معنای حقیقی از لفظ مشترک اراده شده نیاز مند قرینه هستیم .

اشتراک معنوی، به معنای تعدّد و کثرت مصادیق افراد معنای حقیقی لفظ است مانند لفظ‌ انسان و آب که اولی مشترک معنوی بین زید و بکر و خالد است. یعنی انسان یک معنای حقیقی دارد، ولی مصادیقش زیاد و متکثر است. آب یک معنای حقیقی دارد اما افراد و مصادیق گوناگون دارد به آب چشمه آب می گوییم به آب دریا آب می گوییم و به آب شیر هم آب اطلاق می شود. پس مصادیق آب متعدد و متکثر است . واضع فقط یک بار انسان را در معنای حقیقی برای ابناء بشر وضع نموده اما مصادیقش مانند آمریکایی - سفید پوست و سیاه پوست فراوانند . پس کثرت وضع فقط در مشترک لفظی اتفاق می افتد که واضع لفظ را برای چند معنای حقیقی وضع نموده است.

امیدوارم این مطالب را مفید یافته باشید . اگر این مطالب را مفید یافتید در اشتراک گذاری آن با دوستانتان جدا جدا کوشا باشید.

با تشکر- رضا رجبی (رجا)

دانشجوی حقوق - دانشگاه جامع علمی کاربردی مشهد 

09159129064 برای تدریس خصوصی تمام دروس تخصصی حقوق کافیست تماس بگیرید . 

در خدمت شما خواهیم بود.

حیوان ناطق!!!

حیوان ناطق!!!!

با سلام دوستان گرامی امیدوارم بحث امروزم که یک کم علمیه اذیتتون نکنه. علم منطق ابزاری است برای درست اندیشیدن.یا به عبارتی جلوگیری از به خطا افتادن در فکر.

فی الواقع این فکرافزار حقیقت چیزی را درخارج قرار نیست نشان بدهد و واقعیتی را تقریر و بیان کند. مثلا گزاره منطقی و قضیه حملیه نادر هند را فتح کرد را میتوان به این صورت :

y ... x را فتح کرد... نشان داد

چیزی را که بجای ایکس و امثالهم قرار میدیم شناسه تابع نام دارد . حالا به اسمش کار نداریم.

یا در قضایای شرطی میگوییم: اگر باران بیاید(مقّدم) مسابقه تعطیل است(تالی).

یا اگر الف ب آنگاه ج

در حقیقت علم منطق به اینکه فی الواقع و نفس الامر این حقیقت در عالم خارج محقق خواهد شد یا نه کار ندارد . بلکه صورت ظاهری آنرا با قطع نظر از آنچه در خارج به وقوع خواهد پیوست برای ما به تصویرمی کشد

پس از آوردن این مقدمات . در جراید خواندم عزیزی اعتراض کرده که چرا به انسان حیوان ناطق میگویند..! یعنی بقول ایشون شان و منزلت انسان پایین میاد و با سماوی بودن و ملکوتی بودن انسان در تعارضه !!!!خوب ابتداءا باید بگویم این انتقاد از ناحیه ایشان نیست و جناب مارتین هیدگر آنرا بیان کرده (و احتمالا قبل از ایشان هیدگر هم منتقدینی داشته)و تازه هیدگر هم یک مقدار از قضیه را بخوبی متوجه نشده است. آنجا که میگه انسان خودش رو بد تعریف میکنه و میگه حیوان ناطق!!!.

با نگاهی به کلیات خمس در منطق (که اولین بار فرفوریوس آنرا به منطق ارسطویی افزود) و قواعد تعریف به آسانی در میابیم که این تعریف حدّ تام انسان است. جنس قریب (حیوان) و فصل قریب( ناطق)

به عبارت دیگر:الانسان حیوان ناطق

همین حّد تام متشکل است از جوهر . جسم. نامی. حساس: (فصل قریب حیوان ) و ناطق که میشه فصل قریب انسان.

ناطق فصل قریب انسان هم مقوّم نوع خودش که انسان است میباشد به این معنا که نوع را (انسانرا)از سایر مشارکاتش در جنس مثل گوسفندو میمون و گاو جدا میکنه و هم مقسّم جنس است و مثلا حیوان که جنس انسان است را به حیوان ناطق و حیوان غیر ناطق تقسیم میکنه.

علم منطق منظورش این نیست که بیان کند انسان فی الواقع حیوان ناطق است یا نه .ما برای اینکه مخاطب بفهمد میگیم حدّ تام (جدا از اینکه تعریف داره) مثلش مثل حیوان ناطق است . مثال میزنیم مثل حیوان ناطق.منطقی میگه اگر صورت ظاهری قضیه رو قبول دارید به این صورت که انسانی هست و قبول دارید که جنس قریب و فصل قریبش به ترتیب حیوان و ناطق هستند.آنگاه این رو ما در منطق بهش میگیم حدّّتام.هکذا سایر قواعد و قوانین منطقی . اینها همه رو میشه با نماد و نشانه نشان داد.میگیم اجتماع نقیضین محال است و براش یک مثال میزنیم و بعد فلانی میره میگه ... نه! ما مثال نقض داریم بابا ! به فرض شما ثابت کردین در یه جا یعنی یه مثال این اصل صدق نکرده . جمع شدند. خوب وقتی جمع شدند نقیضان نیستند. مثال شما اشکال دارد و داخل در شرایط نه گانه تناقض نیست. اصل تناقض که خودش نقض نشده!!! پس اگر چنینه جزو قوانین ما نیست پس آندو متناقضان نبودند که با هم جمع شدند . منطق میگه اگه متناقضان بودند. لا یجتمعان و لا یرتفعان اونهایی که جمع و رفع بشن داخل در قانون تناقض ما نیستند.

پس اشتباه نگیرین. قطع نظر از مسایل گفته شده بقول مناطقه و حتی غیر مناطقه اثبات شئ نفی ماعدا نمیکنه گفتیم :حسن به مدرسه رفت .دلیل نمیشود که حسین نرفته باشد!! . بفرض که گفتند انسان دارای قوه نطق است.(خود مناطقه هم میگویند بدست آوردن حدّ تام اشیا سخت و گاهی ناممکن است) . خوب ناطق و دارای قوه نطق که ملکوتیّت انسان و سماوی بودن انسان را نقض نمیکنه و با اون تعارضی نداره!!! اصلا حیوان ناطق هست که هست.... هزارو یه چیز دیگه هم داره.

و ای کاش قبل از اینکه بگوییم کمی بیشتر اندیشه کنیم. من فقط بحث علمی کردم وبه سایرمسایل و اینکه چه شخصی با چه مو قعیت و جایگاهی این نظر رو داده کار ندارم. ببخشید از تطویل کلام.

طرح چند بحث و واکاوی پارادوکس ها

 بنام معبود یکتا 

                                                    رضا رجبی (رجا)

قسمت اول: یاجوج و ماجوج و شبهات پیرامون آن

برخورد دینداران و نیز  غیر متدینین در باب برخورد با شبهات جالب توجه است . برخی ها  چون اغلب  متدینین مسائل دینی را چون  دژ مستحکمی می دانند که باید به هر قیمتی از آن دفاع شود ولو اینکه از دید سایرین توجیه و غیر منطقی تلقی شود.

در مقابل برخی از نامتدینین هم وجود دارند که بدون اذعان به برخی از ویژگی های مثبت مذهب ،می خواهند به هر طریق ممکن پنبه هر چه امر قدسی است را در عالم بزنند.با اذعان به اینکه حقیقت در تضارب آرا به دست می آید اما به نظر می رسد این اوضاع نابسامان و متشتت باعث شود که حقیقت در زیر ابرهای شک و تردید باقی بماند و همچنان شاهد حقیقت دست نیافتنی جلوه کند.

براستی نقد و تبادل نظرراجع به متون دینی امری است که باید اتفاق بیفتد . همان گونه که یک اثر علمی با علم و خرد سنجیده می شود متون دینی نیز از این حقیقت برکنار نیستند. کما این که کم و بیش این اتفاق افتاده است.

براستی اگر وحی یا هرگونه امر قدسی با من انسان ،مخاطب است و قصد دارد در مورد خط مشی و زندگی انسانی یک انسان سخن بگوید اولا باید در حد ادراک بشری باشد ثانیا  باید این متن نقد پذیر باشد.

نکاتی که ذهن مرا مشغول کرد تا این مقاله را بنگارم طرح چند بحث و شبهه بود که تاکنون در مورد آنها بسیاری شنیده ایم و خوانده ایم .اما به نظر نمی رسد بتوان از کنار آن  کماکان به سادگی گذشت . معمولا در تحقیقات علمی پیش از ورود به ماهیت موضوع بخشی را به پیشینه پژوهش اختصاص می دهند . در تحقیق حاضر نیز در هر قسمت بخشی از توجیهات علمی و پاسخ هایی که به این شبهات داده شده را می آوریم .نویسنده به هیچ عنوان داعیه دفاعیه و یا  ردیه نویسی در مورد متون دینی ذکر شده را ندارد بلکه قصد دارد خود نیز در مورد طرح مساله تحقیق و محل نزاع به قدر متیقنی دست یابد و به توفیق الهی به استنتاجی در این خصوص دست یابد.

شبهات مطروحه بیشتر شبهات قرآنی هستند و ما در حد بضاعت علمی خود در این زمینه سخن خواهیم راند:

داستان ذوالقرنین

داستان ذوالقرنین در قرآن کریم یکی از داستانهای شگفت انگیز است که تاکنون منشاء بسیاری از شبهات بوده است.

جدا از کهنه دعوای این که ذوالقرنین چه کسی بود این مهم تر است که ذوالقرنین چه کرد؟ نویسندگان پیشین وقت خود را بیشتر مصروف داشته اند که در مورد شخصیت ذوالقرنین و کیستی آن فرضیه سازی کنند و خود به این فرضیه ها پاسخ گویند.

در واقع ذوالقرنین شخصیتی است که هر کسی به فراخور حال و تفسیر خود از او سخن گفته و در واقع هر کسی از ظن خود یار او شده اما به نظر نمی رسد از درون او اسرار وی را جسته باشد.

توضیح  کامل داستان ذوالقرنین و جاهایی که وی به آن مراجعه می کند نیز از حوصله این مقال خارج است و بهتر است علاقمندان در این خصوص به کتب تفصیلی مراجعه نمایند. بنابراین ما از جایی می آغازیم که بنا بر نظرمان شبهه آغاز می شود:

اجمالا عرض می شود که ذوالقرنین در یکی از سفرهای خود  در مغرب الشمس خورشید را می نگرد که در چشمه گل آلود یا لجن دار یا گرمی بنابر قرائات مختلف از آیه فرو می رود. در این میان ترجمه آیت الله مکارم از این آیه از پی می آید: حتی إِذا بَلَغَ مَغْرِبَ الشَّمْسِ وَجَدَها تَغْرُبُ فِی عَیْنٍ حَمِئَةٍ وَ وَجَدَ عِنْدَها قَوْماً قُلْنا یا ذَا الْقَرْنَیْنِ إِمَّا أَنْ تُعَذِّبَ وَ إِمَّا أَنْ تَتَّخِذَ فِیهِمْ حُسْناً... «86» تا به غروبگاه آفتاب رسید؛ [در آن جا] احساس کرد [و در نظرش مجسّم شد] که خورشید در چشمه تیره و گل‏آلودى فرو مى‏رود؛ و در آن جا قومى را یافت؛ گفتیم: (اى ذو القرنین! آیا مى‏خواهى [آنان] را مجازات کنى، و یا روش نیکویى در مورد آنها انتخاب نمایى؟). در واقع آیت الله مکارم بجای ترجمه، آیه را مورد تفسیر و تاویل قرار داده است و هر کسی می داند که فعل وجد معمولا به عنوان در نظر مجسم شدن چیزی معنا نمی دهد و از آن مهم تر این آیه مویدی از روایات دارد که در بحارالانوار نیز آورده شده :

"وَ عَنْ أَبِی ذَرٍّ قَالَ: کُنْتُ‏ رَدِیفَ‏ رَسُولِ‏ اللَّهِ‏ ص عَلَى جَمَلٍ فَرَأَى الشَّمْسَ حِینَ غَابَتْ فَقَالَ أَ تَدْرِی یَا أَبَا ذَرٍّ أَیْنَ تَغْرُبُ هَذِهِ قُلْتُ اللَّهُ وَ رَسُولُهُ أَعْلَمُ قَالَ فَإِنَّهَا تَغْرُبُ فِی عَیْنٍ حَامِئَةٍ.و هی قراءة ابن مسعود و طلحة و أبو عمرو و الباقون‏ حَمِئَةٍ و هی قراءة ابن عباس و اتفق أن ابن عباس کان عند معاویة فقرأ معاویة حامیة فقال ابن عباس‏ حَمِئَةٍ فقال معاویة لعبد الله بن عمر کیف تقرأ فقال کما یقرأ أمیر المؤمنین ثم وجه إلى کعب الأحبار و سأله کیف تجد الشمس تغرب قال فی ماء و طین کذلک نجده فی التوراة و الحمئة ما فیه حمأة سوداء و اعلم أنه لا تنافی بین الحمئة و الحامیة فجائز أن یکون الماء جامعا للوصفین‏^[1]"

تلخیص داستان از این قرار بوده است که اباذر (رضی الله عنه)تعریف می کند که ملازم رسول خدا (ص) بوده پس پیامبر(ص) رو می کند  و به وی می گوید ای اباذر می دانی خورشید در کجا غروب می کند؟ اباذر می گوید : خدا و رسول وی آگاه ترند پس ایشان می فرماید:در چشمه گرم غروب می کند.(البته به قرائتی چشمه لجن دار هم خوانده شده)

این هم مویدی برای معنای خلاف آنچه جناب مکارم آن را به احساس ذوالقرنین و احتمالا خطای ادراکی آن جناب تفسیر و تاویل نموده اند . پس این مساله تنها اذعان جناب ذوالقرنین نبوده بلکه الله و رسول وی نیز بنا بر روایت بحارالانوار به فرورفتن خورشید در چشمه ای گرم و یا لجن دار اذعان دارند.

البته ممکن است فرو رفتن خورشید در چشمه گرم اشاراتی باشد که فعلا ذهن بشر از درک آن عاجز است.که البته بسیار بعید است.زیرا قرآن کریم بارها به این که به زبان گویا و قابل درک نازل شده اذعان نموده: مانند آیه شریفه:

وَ لَقَدْ أَنْزَلْنا إِلَیْکَ آیاتٍ بَیِّناتٍ وَ ما یَکْفُرُ بِها إِلاَّ الْفاسِقُونَ ما نشانه‏هاى روشنى براى تو فرستادیم؛ و جز فاسقان کسى به آنها کفر نمى‏ورزد.[2]

 و یا این آیه :وَ کَذلِکَ أَنْزَلْناهُ آیاتٍ بَیِّناتٍ وَ أَنَّ اللَّهَ یَهْدِی مَنْ یُرِیدُ این گونه ما آن [= قرآن] را بصورت آیات روشنى نازل کردیم؛ و خداوند هر کس را بخواهد هدایت مى‏کند.[3]

سفر عجیب و غریب و محیر العقول جناب ذوالقرنین به همینجا ختم نمی شود . بلکه ایشان باز از سببی پیروی می کند تا به قومی بر می خورد که به تعبیر قرآن کریم : لا یکادون یفقهون قولا ... یعنی هیچ زبانی را نمی فهمند و نزد آنها قومی را می یابد:

حَتَّى إِذا بَلَغَ بَیْنَ السَّدَّیْنِ وَجَدَ مِنْ دُونِهِما قَوْماً لا یَکادُونَ یَفْقَهُونَ قَوْلاً

 [و همچنان به راه خود ادامه داد] تا به میان دو کوه رسید؛ و در کنار آن دو [کوه] قومى را یافت که هیچ سخنى را نمى‏فهمیدند [و زبانشان مخصوص خودشان بود]![4]

بصورت خلاصه آنها به ذوالقرنین می گویند براستی که یاجوج و ماجوج در زمین فساد می کنند .لطف کن و بین ما و آنها سدی قرار بده و ما خرج آن را به شما می دهیم . ذوالقرنین پیشنهاد پول را نمی پذیرد اما از نیروی انسانی آنها استفاده می کند و می گوید آتونی زبر الحدید و ... بعد در آن می دمند و سد را بنا می کنند . سدی که به تعبیر قرآن از مس و آهن در آن بکار رفته و سد محکمی در برابر یاجوج و ماجوج می باشد به گونه ای که نه آنها می توانند از آن بالا روند و نه می توانستند در آن نفوذ کنند.پس به قطع و یقین سد ذوالقرنین یک مانع معنوی نبوده و قابل اشاره در خارج و کاملا سدی مادی است. چرا که اگر سدی معنوی بود قرار داشتن فلزات در ساختمان  آن  بی معنا بود.  ذوالقرنین به آنها می گوید که این سد رحمتی از جانب پروردگار من است اما روزی دکاء خواهد شد و هرگاه وعده خداوند برسد آن را در هم خواهد شکست و وعده الهی حق است و قطعا محقق می شود و در ادامه خداوند نیز اپیزودی به آن می افزاید : َو تَرَکْنا بَعْضَهُمْ یَوْمَئِذٍ یَمُوجُ فِی بَعْضٍ وَ نُفِخَ فِی الصُّورِ فَجَمَعْناهُمْ جَمْعاً

و در آن روز [که جهان پایان مى‏گیرد]، ما آنان را چنان رها مى‏کنیم که درهم موج مى‏زنند؛ و در صور [= شیپور] دمیده مى‏شود؛ و ما همه را جمع مى‏کنیم![5]

تا اینجا هم مشکلی نیست بالاخره یک عده در دنیای قدیم می توانستند در محیطی محصور شوند و جلوی تاخت و تازشان گرفته شود . این هم قبول اما این به واقع چه سدی است [6]که حتی ذهن علامه طباطبایی (ره) را نیز به خود مشغول داشته است؟

ایشان در واقع اشکالی وارد می کنند و خود نیز به آن پاسخ می گویند:

"پس این سد در کجا بوده ، وسدى آهنى وچنان محکم که از خواصش  این بوده که امتى بزرگ را هزاران سال از هجوم به اقطار زمین حبس کرده باشد به طورى که نتوانند از آن عبور کنند کجا است ؟ وچرا در این عصر که تمامى دنیا به وسیله خطوط هوایى ودریایى وزمینى به هم مربوط شده ، وبه هیچ مانعى چه طبیعى از قبیل کوه ودریا، ویا مصنوعى مانند سد ویا دیوار ویا خندق برنمى خوریم که از ربط امتى با امت دیگر جلوگیرى کند ؟ وبا این حال چه معنا دارد که با کشیدن سدى داراى این صفات ویا هر صفتى که فرض شود رابطه اش با امتهاى دیگر قطع شود ؟

لیکن در دفع این اشکال آنچه به نظر من مى رسد این است که کلمه ((دکاء)) از ((دک )) به معناى ذلت باشد، همچنان که در لسان العرب گفته : ((جبل دک )) یعنى کوهى که ذلیل شود. وآن وقت مراد از ((دک کردن سد)) این باشد که آن را از اهمیت واز خاصیت بیندازد به خاطر اتساع طرق ارتباطى وتنوع وسائل حرکت وانتقال زمینى و دریایى وهوایى دیگر اعتنایى به شان آن نشود.

پس در حقیقت معناى این وعده الهى وعده به ترقى مجتمع بشرى در تمدن ونزدیک شدن امتهاى مختلف است به یکدیگر، به طورى که دیگر هیچ سدى ومانعى ودیوارى جلوانتقال آنان را از هر طرف دنیا به هر طرف دیگر نگیرد، وبه هر قومى بخواهند بتوانند هجوم آورند.[7]"

ایشان برای تفسیر خود مویدی هم ارائه می دهد:"مؤ ید این معنا سیاق آیه : ((حتى اذا فتحت یاجوج وماجوج وهم من کل حدب ینسلون )) است که خبر از هجوم یاجوج وماجوج مى دهد و اسمى از سد نمى برد.[8]

البته کلمه ((دک )) یک معناى دیگر نیز دارد، وآن عبارت از دفن است که در صحاح گفته : ((دککت الرکى )) این است که من چاه را با خاک دفن کردم . وباز معناى دیگرى دارد، وآن این است که کوه به صورت تلهاى خاک در آید، که باز در صحاح گفته : ((تدکدکت الجبال (( یعنى کوه ها تلهائى از خاک شدند، ومفرد آن ((دکاء(( مى آید. بنابراین ممکن است احتمال دهیم که سد ذوالقرنین که از بناهاى عهد قدیم است به وسیله بادهاى شدید در زمین دفن شده باشد، ویا سیلهاى مهیب آبرفتهائى جدید پدید آورده وباعث وسعت دریاها شده در نتیجه سد مزبور غرق شده باشد که براى بدست آوردن اینگونه حوادث جوى باید به علم ژئولوژى مراجعه کرد. پس دیگر جاى اشکالى باقى نمى ماند، ولیکن با همه این احوال وجه قبلى موجهتر است - وخدا بهتر مى داند."[9]

البته موضوع به این سادگی که علامه(ره) می فرمایند هم نیست .مشکل بنا بر یکی از احتمالات علامه-وجه موجهتر-بوده و اگر دکاء به معنای ذلیل شدن شان سد باشد که دیگر اعتنایی به سد نشود . مساله آیه 96 سوره انبیاءلاینحل باقی می ماند زیرا اگر در هر صورت سد شکسته شده پس باید وعده الهی فرا رسیده باشد که این وعده قطعا قیامت خواهد بود زیرا آیه قبل سیاق آیه را به قیامت پیوند می زند :

زیرا بنا بر آیه 95  و 96سوره انبیاء حرام است اینکه بر قریه ای که آنها را خداوند عذاب نموده و هلاک شدند این که بدنیا باز گردند. تا آنجا که "حتی اذا فتحت یاجوج و ماجوج و هم من کل حدب ینسلون "یعنی یاجوج و ماجوج گشوده شوند ... در واقع در همچین موقعی آنها که سابقا عذاب دیده و هلاک شده اند دیگر- در زمان گشوده شدن یاجوج و ماجوج- بر آنها رجعت به دنیا حرام نیست و امکان دارد .

از آن گذشته خود علامه در ذیل همان آیه در سوره انبیاء تفسیر خلاف وجه تصور پیش گفته خود در سوره کهف را مطرح نموده و می گوید:

"حَتى إِذَا فُتِحَت یَأْجُوجُ وَ مَأْجُوجُ وَ هُم مِّن کلِّ حَدَبٍ یَنسِلُونَ کلمه ((حدب (( - با دو فتحه - به معناى زمین هاى بلندى است که بین زمین هاى پست قرار گرفته باشد. و کلمه ((ینسلون (( از ((نسول (( به معناى بیرون جستن با سرعت است و از این رو جستن گرگ را ((نسلان (( گویند. سیاق اقتضا دارد که جمله ((حتى اذا فتحت یاجوج و ماجوج ...(( نتیجه و غایت تفصیل مذکور در ((فمن یعمل من الصالحات (( - تا آخر دو آیه باشد و نیز ضمیر جمع در ((ینسلون (( به یاءجوج و ماءجوج بر گردد. آنگاه معناى آیه این مى شود که : مدام امر به همین منوال جریان مى یابد - یعنى اعمال صالح مؤمنین را مى نویسیم و سعیشان را مشکور مى داریم و قراء ظالمه را هلاک نموده رجوعشان را بعد از هلاکت تحریم مى کنیم تا آن روزى که راه بسته یاجوج و ماجوج و سدشان گشوده شود، یعنى یاجوج و ماجوج از بلندیهاى زمین با سرعت به سوى مردم بتازند و این خود یکى از علامتهاى قیامت است[10] همچنان که آیه ((فاذا جاء وعد ربى جعله دکاء و کان وعد ربى حقا و ترکنا بعضهم یومئذ یموج فى بعض و نفخ فى الصور فجمعناهم جمعا(( نیز بدان اشاره مى کند و ما به طور مفصل در معناى یاجوج و ماجوج و سدى که بر آنان زده شد در تفسیر سوره کهف بحث کردیم ."[11]

و خیلی بی وجه است که بگوییم مجتمع بشری پیش رفته شده و دیگر اعتنایی به شان سد نمی شود . پس در این صورت قضیه رجعت هلاک شدگان آیه 96 سوره انبیاء نیز امکان خواهد داشت . در حالی که این وجه هیچ قائلی ندارد.مثلا حساب کنیم هیتلر ها و نرون ها و چنگیز ها که نه بلکه اقوام هلاک شده ای مانند قوم عاد بتوانند به حیات دنیایی باز گردند . و همچین موقعی قطعا قیامت خواهد بود و بدون حصول آن متحقق نخواهد شد.و خدا داناتر است. البته در خاتمه باید یادآور شوم دوستی در دفع این شبهه بیان کرد که هنوز برغم توسعه وسایل ارتباطی و حمل و نقل هنوز جاهایی از کره زمین دست نایافتنی باقی مانده مانند جایی که بدان مثلث برمودا گفته می شود. من نمی دانم غیر از این مثلث جای دیگری هم شبیه آن هست یا نه ولی ممکن است جایگاه یاجوج و ماجوج و سدی که بر آنها زده شد در آن منطقه یا امثال ذلک واقع شده باشد.

---

[1] مجلسى، محمد باقر بن محمد تقى، بحار الأنوار (ط - بیروت) - بیروت، چاپ: دوم، 1403 ق. ج‏55 ؛ ص126

[2] سوره بقره/99

[3] سوره حج /16

[4] سوره کهف/93

[5] سوره کهف/آیه 99

[6] که ظاهرا باید سد بزرگی هم باشد چرا که این همه تجهیزات و ادوات و زمان برای سد کوچک خالی از وجه است

[7] ترجمه تفسیر المیزان جلد 13 صفحه :544 به نقل از نرم افزار ضیافت ،قرآن گویا

[8] انبیاء/96

[9] همانجا

[10] پس اگر نشانه قیامت است نمی تواند نشانه پبشرفت و ترقی مجتمع بشری چنان که پیشتر علامه فرمودند باشد.

[11] ترجمه تفسیر المیزان جلد 14 صفحه 461 به نقل از همان

در امتداد پلان پایان نامه

سلام و سلام و صد سلام و عرض ادب به همه دوستان و بزرگواران که با نظرات خوبتان حقیر رو مورد لطف قرار می دهید. در این پست کوتاه تجربه خودم را از نوشتن دههاپایان نامه در اختیار شما قرار می دم چه قبول افتد و چه در نظر آید.

دوستان چنانچه  قبلا براتون گفتم پلان فهرست اجمالی تحقیق هست که با عنایت به اون و با سرمشق گرفتن از اون می توانید مطالب پایان نامه را به سرانجام برسانید.

چیزی که از کار با چندین دانشجو دانشگاه آزادی دریافتم اینه که معمولا برو بچ و اساتید این دانشگاه بدو طریق و شیوه پلان را می پذیرند :

1- تقسیم پایان نامه به سه فصل مختلف شامل : 1- فصل اول: کلیات  2- فصل دوم: پرداختن به موضوع تحقیق 3- فصل سوم  جمع بندی و ارزیابی و ارائه نتایج و راهکارها 

این شیوه بیشتر در تحقیق و پایان نامه هایی مورد نظر است که از شیوه کتابخانه ای یا اسنادی بهره می برند .

2- تقسیم پایان نامه به 5 فصل: 1- فصل اول کلیات - 2 - فصل دوم پیشینه پژوهش 3 - فصل سوم :  به حسب موضوع تحقیق (کلیه مباحث کتابخانه ای که در فصل اول بیان نشده معمولا در این فصل بیان می شه 4- فصل چهارم : جامعه آماری و تجزیه و تحلیل و کلیه مسائل میدانی 5- فصل پنجم: نتیجه گیری و پیشنهادات و راهکارها 

تقسیم به 5 فصل معمولا در تحقیق های میدانی بیشتر انجام می گیرد.

3- و اما شیوه معمول تر تقسیم پایان نامه به دو بخش مجزا می باشد بعنوان مثال در پایان نامه  بررسی اخذ مازاد بر تعرفه پزشکی در حقوق ایران و سوریه پلان بندی می تواند البته {مجملا} به شرح ذیل باشد: بخش اول(بعضی استادها به کلمه اول گیر می دهند و می گویند از کلمه نخست که پارسی هست استفاده بشه): شناسایی و تبیین اخذ مازاد بر تعرفه پزشکی شامل دو فصل: فصل اول: کلیات  فصل دوم: پیشینه و تاریخچه موضوع   بخش دوم: ارزیابی حقوقی اخذ مازاد بر تعرفه (یادتون باشه عنوان بخش دوم به صورت ظاهری هرگز نباید با عنوان پایان نامه یکی باشه . این موضوع در خصوص فصل اول نیز باید رعایت بشه . شامل دو فصل: مثلا اخذ مازاد بر تعرقه در ایران  (فصل اول) و اخذ مازاد بر تعرفه در سوریه فصل دوم . یادتون باشه در این شیوه توازن بین فصل ها مهمه و به این شیوه شیوه فرانسوی گفته می شه .بنابراین نتایج معمولا جداگانه میاد بعد از پایان نامه و قبل از فهرست منابع نتایج آورده می شه و راهکارها اما دیگه گفتاربندی نمی شه اما در فهرست باید بیاد .

آموزش ساده فهرست مطالب در ورد word

بنام خدا

ایجاد فهرست مطالب در ورد به زبان ساده :

در ورد 2010 ابتدا مطمئن شوید که در سربرگ (آخرین گزینه در سمت چپ) قسمت view  تیک navigation pane انتخاب شده باشد .(جهت پیش نمایش فهرست شما این کار بهتر است)

در ابتدا برای ایجاد فهرست اتوماتیک شما باید یکی از تیترهای خود (یا عنوانی که می خواهید در فهرست نمایش داده شود را به وسیله نشانگر ماوس انتخاب کنید.سپس در همان حالت انتخاب عنوان مورد نظر (سلکشن)،کلیک راست کنید و به قسمت styles رفته و یکی از heading  ها - برای فهرست مطالب فارسی- معمولا هدینگ یک را بزنید. مشاهده می کنید که فونت آن تغییر کرده است و در سمت چپ در قسمت navigation  در ورد 2010 مشاهده می شود . سپس به همین ترتیب باید یکی یکی تمام عنوان ها را انتخاب کرده و هدینگ مورد نظررا انتخاب کنید یا به زبان ساده تر دوباره عنوان بعدی هدینگ یک... تکرار شود مانند آنچه در مورد اول انجام دادیم . وقتی انتخاب عنوان ها و بردن آن ها به هدینگ تمام شد مهم ترین نکته که البته آن هم بسیار ساده است این است که از سربرگ قسمت references به گزینه table of contents  بروید و روی آن کلیک کنید حال یکی از automatic table  ها را با نشانگر موس انتخاب کنید.گزینه اول معمولا بهتر است . با این کار فهرست مطالب حاضر است . اگر صفحه فهرست مطالب در جای خوبی قرار نگرفت می توانید با انتخاب آن آن را cut و paste    کرده و سپس با کلیک راست روی قسمت خاکستری فهرست (قسمت نقطه چین دار) و انتخاب گزینه update field  و انتخاب گزینه دوم یعنی up date entrie table  فهرست را آپدیت کنید.معمولا در برنامه ورد برخی مطالب در فهرست زائد است و از قسمت های دیگر اضافه می شود که به راحتی می توانید آن ها را حذف کنید پس از حذف کلمات زاید در فهرست نیازی به آپدیت کردن فهرست نیست.

نظر یادتون نره

باز آ تا کاروان رفته باز آید

اصلاحیه بند ج ماده 18 آیین‌نامه اجرایی موضوع ماده 6

نحوه اجرای محکومیتهای مالی، مصوب 1378

در اجرای ماده 6 قانون نحوه اجرای محکومیت‌های مالی، مصوب 1377 و با توجه به تعبیر «ممتنع» و نیز «در صورتی که معسر نباشد» در ماده 2 قانون مذکور و نظر به فتوای حضرت امام خمینی قدس‌سره و رهنمودهای اخیر مقام معظم رهبری مدظله‌العالی در همایش قوه قضاییه، بند ج ماده 18 آیین‌نامه نحوه اجرای محکومیتهای مالی به شرح زیر اصلاح می‌گردد:

«ج ـ در سایر موارد چنانچه ملائت محکوم‌علیه نزد قاضی دادگاه ثابت نباشد، از حبس وی خودداری و چنانچه در حبس باشد آزاد می‌شود.

تبصره ـ در صورتی که برای قاضی دادگاه ثابت شود محکوم‌علیه با وجود تمکن مالی از پرداخت محکوم‌به خودداری می‌کند، با درخواست محکوم‌له و با دستور قاضی دادگاه، تا تأدیه محکوم‌به حبس می‌شود.»

رییس قوه قضائیه ـ صادق لاریجانی

گر چه که دیر فهمیدم ولی واقعا مژده داره ای ول رییس قوه قضاییه دیگه اصل بر عدم ملائت محکوم علیه است . اصل عدم ملائت محکومین مالی است و اعمال حبس با اثبات تمکن ممکن می شود. خیلی جالبه . واقعا لازم بود ،قبلا بر خلاف حکم صریح قرآن (( و ان کان ذو عسره فنظره الی میسره ))  محکومین مالی تا تادیه دین و یا اثبات اعسار حبس می شدند . ولی حال حکم علوی اجرا می شود و محکومینی که تمکن مالی آنها برای قاضی ثابت نشود در حبس نخواهند رفت . قوه قضاییه تشکر . درود بر شما

چه اشک هایی که سیم های خاردار را

سیراب می کرد

و چه مادرانی که خورشید

در چشمهای منتظرشان غروب می کرد

قاضی می خواند یک دو ، ماده دو

محکومیت های مالی

و دو هیچ وقت سه نمی شد

اما اکنون که خاکستر این افریت

بجامانده

شاید ققنوسی در آن سوی میله ها

مانده

پر بگشاید .

تبریک و درود