ما شاعران بی کس از یاد رفته ایم ...............

ما شاعران بیکس از یاد رفته ایم          برخواست موج آینه از احترام ما

سلام بر دوستان عزیز . شل و ول و وبلاگ نبین و وبلاگ ننویس ...!

اولا فوت همشیره استاد برزگر از شعرای خوبو با این رباعی تسلیت بگم:

تصویر تو را شکسته آیینه آه

چشمت شده خشک و میچکد از تو نگاه

گلچین اجل ز برزگر چیده گلی ....

لا حول و لا قوه الا بالله

..................................................................................................

و اما معلوم نیست این مسعود کمالی و ایمان ژاله و احسان برات پور کجان

بگذریم اصلا چند وقته دل و دماغ درس رو ندارم حسابی سرگشته شدم دلم میخواست مدتی

از محیط پیرامونم دور بودم اما حیف که دست ما کوتاه و خرما بر نخیل .

صبح به صبح چشم باز میکنیم یه قدم به مرگ نزدیکتر میشیم و سر جای قبلیمونیم . نهایتش چند سانت اونبرتر .

خوشا بحال کسانی که با امید خوشند .

شدم شبیه کسانی که  نا  امید خوشند .

.......................................................

نه داستان نوشتن و نه غزل گفتن آرومم نمیکنه . کاشکی با سوته دلان دور هم جمع میشدیم

ای کاش میدونستم باید برای چی تلاش کنم ؟

دندانه های غصه شکسته است شانه ام

دستان فکر مانده فقط زیر چانه ام

مانند چشم خشک سرابم ... نمیچکم

در انتظار بارشی از بیکرانه ام

آتشفشان خسته شدم در مسیر نطق

مشت گدازه کوفته ای بر دهانه ام

ریگ از جرقه قدمم شعله میکشید

حالا خموش مانده ام و مرد خانه ام ..... اینم فی البداهه

و اما غزلای غیر فی البداهمم میزارم .

خلاصه حوصلم از این روزمره گی سر رفته .نمیدونم اون تغییری که اوضاع مرا چو سیل با خود ببرد

کی از راه میرسه و آیا میرسه . در پایان      ....تنها خداست آنکه به او تکیه میکنم .